Wywodząca się z gałęzi rodziny konopi, początkowo uprawiana w Indiach, cannabis indica (konopia indyjska), okazała się bardzo powszechna na rynku medycznej marihuany.
Cannabis indica jest jednym z trzech podstawowych rodzajów konopi, wraz z cannabis sativa oraz cannabis ruderalis.
Konopia indyjska wraz z konopią siewną są ogólnie dominującymi typami konopi, podczas gdy ruderalis jest głównie pomijaną w uprawie odmianą, uważaną za powszechnie niechcianą w rynku konsumenckim.
Pomimo faktu, że cannabis indica, bardziej tradycyjnie związana z konopiami, jest dziś również szeroko stosowana w szczepach marihuany, które zamieszkują stale rosnący rynek konsumencki.
Cannabis indica wyróżnia się tym, że jako roślina jest niezbyt wysoka i dosyć krzaczasta, a efekty, które powoduje to działanie uspokajające oraz relaksujące charakter całego ciała.
Jeśli chodzi o jej medyczne zastosowanie, to najczęściej związane jest z łagodzeniem objawów bezsenności, lęku, bólu i skurczów, w przeciwieństwie do cannabis sativa, która częściej związana jest z leczeniem depresji.
Cannabis sativa jako produkt wytwarza u pacjenta większe stany euforyczne, podnosząc jego nastrój i terapeutycznie łagodząc stres. Cannabis indica relaksuje i rozluźnia mięśnie i działa jako ogólny środek przeciwbólowy, a także pomaga pacjentom w uzyskaniu spokojnego snu.
Oryginalna klasyfikacja cannabis indica została wykonana przez francuskiego biologa Jean-Baptiste Lamarck w 1785 roku.
Lamarck zaobserwował, że niektóre rośliny marihuany pochodzące z Indii miały działanie odurzające i można było z nich wykonać haszysz. Ale tradycyjne uprawy konopi, które były bardziej powszechne w Europie, nie wywoływały tego samego efektu w mózgu człowieka.
